My parents are my nightmare

ข้อมูลเบื้องต้น

......................ไม่มีใครอีกแล้วที่เราไว้ใจ......................
......................ไม่มีใครอีกแล้วที่จะคอยมาปลอบโยนจิตใจของเราเมื่อเราต้องการ......................
......................ไม่มีใครอีกแล้วที่จะคอยอยู่ดูแลพวกเรา......................
......................ไม่มีใครอีกแล้วที่จะอยู่เคียงข้างเราเมื่อถึงคราวที่เราต้องการ......................

เนื้อเรื่อง

My parents are my nightmare......................

......................นานแค่ไหนแล้ว......................ที่เราเคยรู้สึกเคารพพวกท่านมาก......................
......................นานแค่ไหนแล้ว......................ที่เราเคยรักพวกท่าน......................มากกว่าใครในโลกนี้......................
......................นานแค่ไหนแล้ว......................ที่เราไม่เคยโกหกพวกท่านสักครั้ง......................
......................นานแค่ไหนแล้ว......................ที่เราต้องคอยให้พวกท่านดูแลตลอดเวลา......................

......................แต่ในเวลานี้พวกท่านกลับดุด่าพวกเราโดยไม่ได้นึกถึงความรู้สึกของเราเลย......................
......................ราวกับว่า......................ภาพเมื่อครั้งอดีตตอนที่เรายังเด็กๆได้......................แตกสลายและถูกดูดกลืนหายไปกับสิ่งที่เรียกว่า......................'ความชิงชัง' 'ความเคียดแค้น' 'ความโกรธ' และ 'ความโศกเศร้า'......................ทั้งหมด......................ไม่เหลือแม้แต่เศษเสี้ยวของความหวัง......................

......................ความชิงชัง......................สิ่งที่เราไม่เคยนึกเลยว่ามันจะเกิดกับพวกท่าน......................ท่าน......................ผู้ให้กำเนิดเรา......................

......................ความโกรธ......................สิ่งที่เมื่อก่อนเราไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับท่านเลยแม้แต่น้อย......................

......................ความโศกเศร้า......................สิ่งที่เราเคยมีอยู่บ่อยๆแต่พวกท่านมักจะมาปลอบใจเราอยู่ทุกครั้งไป......................

......................ความเคียดแค้น......................สิ่งที่ถือกำเนิดจากคำพูดที่พวกท่านได้พูดเสียดแทงจิตใจของลูกๆ......................ราวกับมีเข็มนับพันทิ่มแทงไปทั่วทั้งร่างกาย......................ทั้งเจ็บปวดและทรมาณ......................

......................ทุกคราที่เราหลั่งน้ำตา......................พวกท่านมักจะมาช่วยปลอบประโลมจิตใจของพวกเราเสมอ......................แต่ตอนนี้......................มันกลับกันอย่างสิ้นเชิง......................ไม่มีใคร......................คอยปลอบโยนจิตใจของเรา......................อีกแล้ว......................และพวกท่านก็ไม่หันกลับมามองเลยสักครั้ง......................แผ่นหลังของพวกท่าน......................ใบหน้าของพวกท่าน......................ความผูกพันธ์ที่พวกเรา......................และพวกลูกๆที่มีต่อท่าน......................มันค่อยๆเลือนหายไป......................พร้อมกับสิ่งที่พวกท่าน......................ได้พูดเสียดแทงจิตใจของเรา......................ในวันนี้......................ความเคารพนับถือทั้งปวงที่ถูกปลูกฝังอยู่ภายใต้จิตสำนึกของพากเรา......................มันกำลังค่อยๆหลุดออกไปพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า......................'ความเงียบสงัด'......................'ความว้าเหว่'......................และ......................'ความเหงา'......................

......................ความเงียบสงัด......................สิ่งที่ปรากฏขึ้นกับการที่ไม่มีสิ่งใดเคลื่อนไหว......................ไม่มีเสียง......................ไร้การตอบสนองต่อสิ่งรอบข้าง......................ราวกับตุ๊กตาให้พวกท่านคอยชักไปตามที่ตนต้องการ......................ไม่มีชีวิตชีวา......................ไม่มีหัวใจ......................ไร้ซึ่งจิตใจ......................และ......................ไร้ซึ่งวิญญาณ......................

......................ความว้าเหว่......................สิ่งที่ทำให้เราเจ็บปวด......................เมื่อต้องพรัดพรากจากสิ่งที่เรารัก......................สิ่งที่เราหวง......................และที่เจ็บปวดมากที่สุด......................คนที่เราเคยไว้เนื้อเชื่อใจกลับ......................หักหลังเราและจากไปโดยไม่คิดจะหันกลับมามองอีกเป็นครั้งที่สอง......................
......................ความเหงา......................สิ่งที่มาพร้อมกับความว้าเหว่......................และ......................ความว่างปล่าว......................มันเกิดขึ้นมาในจิตใจ......................และนำพามาซึ่ง......................ความทุกข์ทั้งปวง......................

......................เมื่อไหร่พวกท่านจะยอมเข้าใจ......................เมื่อไหร่ที่เราร้องไห้......................เราหวังว่าสักวันพวกท่านจะหันกลับมา......................ช่วยปลอบประโลมดวงวิญญาณที่โศกเศร้าพวกเรานี้......................ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง......................เราเคยหวังว่า......................สักวัน......................ความสัมพันธ์ที่เคยมีให้กับเราเมื่อวัยเด็ก......................มันจะหวนกลับคืนมา......................

Sometimes I want someone to give me a love.But, I can't respect in heart againand......................forever......................

บุญคุณที่เราเคยติดพวกท่านไว้......................มันช่างมากมายนัก......................เราเคยคิดว่าสักวัน......................จะสามารถทดแทนมันได้......................โดยการใกล้ชิดพวกท่าน......................และค่อยๆทดแทนให้ทีละน้อยๆ......................แต่วันนี้พวท่านกลับ......................ทำให้ความหวังของพวกเรา......................พังทลายลง......................ไปกับความคิดอคติที่พวกท่านเป็นคนคิดมันขึ้นมา......................

~END~